Όπως κάθε ταξίδι που ξεκινάει, έτσι κι αυτό δεν θα μπορούσε να μην είναι γεμάτο από εικόνες,  ήχους και συναισθήματα.  Είναι λες και κάθεσαι αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα και έτσι όπως τριγυρνούν τα μάτια σου στον χώρο, το βλέμμα σου αναζητά κάπου να εστιάσει, να αναπαυτεί, και ξαφνικά καρφώνεται σε αυτά τα  μικρά κάδρα  με μικρές φωτογραφίες.  Φωτογραφίες με πρόσωπα γνώριμα ή άγνωστα, δεν έχει σημασία γιατί οι καταστάσεις που είναι αποτυπωμένες σε αυτές,  σαν να λειτουργούν διεγερτικά για τον μυαλό, αφού αυτές δίνουν την σπίθα, το έναυσμα για να αρχίσουμε να αναπολούμε και να ταξιδεύουμε όπου εμείς επιθυμούμε.

Και που να ταξιδεύουμε;  Ίσως πίσω στον χρόνο για να γαργαλήσουμε και να ξυπνήσουμε  εμπειρίες και μνήμες για το τι συνέβη ή για το τι θα μπορούσε να συμβεί. Οξύμωρο και ταυτόχρονα εντυπωσιακό δε φαίνεται;  Πώς μπορούμε αλήθεια να πηγαίνουμε πίσω στον χρόνο για να υποθέσουμε αυτά που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί για κάτι που ήδη έχει συμβεί; Ίσως να μην υπάρχει λογική εξήγηση. Κι αυτό συμβαίνει γιατί το μυαλό πάντα βρίσκει τους τρόπους και τους δρόμους διαφυγής και κατασκευής πιθανοτήτων, όταν βρίσκει την ευκαιρία. Πάντα βρίσκει  τρόπους και  δρόμους για να  δημιουργεί μια γεμάτη και εντυπωσιακή παράλληλη πραγματικότητα. Μια ιδιαίτερα ξεχωριστή εικονική πραγματικότητα.

Και μαζί με αυτή την ιδιαίτερα ξεχωριστή μας πραγματικότητα, τις μνήμες και τους δρόμους,  έρχεται η ώρα να ξυπνήσουν και οι αισθήσεις μας, με την σειρά τους.  Γιατί το μυαλό είναι ένας μικρός παιχνιδιάρης αγύρτης κατεργάρης  που δεν μένει ήρεμος και σε πηγαίνει κάποιες φορές σε κοντινά και γνώριμα μέρη, αλλά τις περισσότερες φορές σε ταξιδεύει σε μέρη μακρινά, όμορφα και άγνωστα. Και αυτός ο αγύρτης κατεργάρης έχει αυτή την μοναδική δύναμη : Όσο πιο μακριά σε ταξιδεύει, τόσο πιο πολύ  μπορεί να παρακινεί όλο σου το κορμί, όλο σου το ‘’είναι’’. 

Και  φυσικά κάποιες φορές μαζί με αυτές τις όμορφες εμπειρίες στα κοντινά και μακρινά τοπία, ξυπνούν οι πεποιθήσεις και τα ‘’πιστεύω’’ μας, βγαλμένα μέσα από την απαράμιλλα μετρημένη  και αυστηρή μας λογική. Αν είναι έτσι, τότε μάλλον και η συμπεριφορά μας θα είναι ανάλογη, πιθανόν,  έτσι δεν είναι ;

 Ίσως τελικά αυτά τα ‘’πιστεύω’’ να είναι βγαλμένα μέσα από αυτά τα εντυπωσιακά ταξίδια καθώς τα σκεφτόμαστε πιο λογικά πια, κατανοώντας τα,  περιγράφοντας τα συμπεράσματά μας και τις εντυπώσεις μας για αυτά.

Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Αν σημασία έχει το ταξίδι, όπως πολλοί λένε,  αυτό που μένει είναι να ανακαλύψουμε τους δρόμους και τους τρόπους. Ξεκινάμε...